Het is weekend en dus hoeft Ketut niet te werken. Met zijn vieren (en de chauffeur) vertrekken we van Semarang naar de Borobudur, een van de meest spectulaire tempels van zuidoost Azie. Voor mij persoonlijk is de Borobudur de meest indrukwekkende tempel die ik ooit heb gezien.

Borobudur

De Borobudur is in de 8ste eeuw gebouwd op een kleine heuvel tenmidden van verschillende bergen / vulkanen. De tempel heeft de vorm van een grote klok, een zgn. stupa (belangrijk Buddhistisch symbool). De Borobudur bestaat uit verschillende lagen, waarvan de onderste afbeeldingen bevatten uit het leven van de sterfelijke mensen (inclusief hun zondes), de middelste uit het leven van Buddha terwijl de bovenste lagen het Nirwana (de hemel) voorstellen. Behalve deze muurreliefs zijn er ook nog afbeeldingen te vinden die de Ramayana en de Maharabta vertellen, twee belangrijke Buddhiste/Hinduistische vertellingen. Behalve dat zijn er nog vele Buddha beelden te vinden, de meeste in het hoger gelegen Nirwana.

Het is extreem rustig bij de Borodudur, in totaal zijn er nog geen 50 bezoekers. En dat terwijl het weekend is en het normaal gesproken storm zou lopen! Echter, na 11 september, de Bali-bommen, de tsunami, de dreiging van de Merapi en de recentelijke aardbeving bij Yogya blijven buitenlandse touristen masaal weg. Indonesische touristen zijn er deze maand ook niet, omdat de meesten tijdens de vastenmaand wel iets beters/minder vermoeiends te doen hebben dan het beklimmen dan de tempel. En dus heb ik het rijk (bijna) alleen... Eindelijk foto's zonder massa's mensen, haha.

Taman Sari

Na ons bezoek aan de Borobudur rijden we door naar Yogya waar we Taman Sari bezoeken, het waterpaleis. Een gids toont ons de oude keukens, het verblijf van de sultan en de verblijven van zijn vrouwen en kinderen. Het verblijf van de sultaan is een klein torentje, waar het door de wind beduidend koeler is dan in de rest van het complex. Bovendien heb je hiervandaan een mooi uitzicht over de stad en over de waterbasins die bij het paleis horen. Ja, de sultaan kon hiervandaan in alle rust zijn badende vrouwen bespieden. Wat een leventje!

Jl Malioboro

's Avonds nemen we nog even kort (Ketuts oma, bij wie we logeren, vindt dat we op tijd thuis moeten zijn...) een kijkje op de Jl Malioboro, de beroemste winkelstraat van Yogya en de Alun-Alun (let. plein). Op de Alun-Alun staan twee heilige bomen die je kunnen helpen te bepalen hoe je in het leven staat. Geblinddoekt moet je naar de eerste boom toelopen, zonder aftasten in een keer je hand door een vrij klein gat in het hek steken, 90 graden draaien en naar de volgende boom lopen om daar hetzelfde te doen. Wanneer je dit kan, sta je sterk in het lezen en ben je in staat al je doelen te verwezelijken. Blijkbaar waren de oude Javanen in staat dit truukje uit te voeren, maar ik heb niemand van de huidige gegadigde de missie zijn volbrengen. En ik? Ik heb het niet eens geprobeerd.

Prambanan

De Borobudur was erg rustig, maar met de Prambanan is het momenteel nog somberder gesteld. Door de gempa (aarbeving) in mei 2006 heeft de tempel best veel schade geleden. De belangrijkste torens staan nog rechtop, maar zijn niet zo stabiel als ze zouden moeten zijn. Vandaar dat je eigenlijk alleen langs het complex kan lopen en niet tussen de tempels door en al helemaal niet erin. Heel erg jammer, aangezien ook de Prambanan een hoop mooie muurreliefs heeft die je nu niet of nauwelijks ziet.

Bij de Prambanan hangt een klas schoolkinderen uit Klaten met hun docent. Zij moeten hun Engels oefenen en aangezien ik de enige 'bule' ben, ben ik onverbiddelijk het haasje. En dus beantwoord ik braaf allerlei vragen over hoe ik heet, waar ik vandaan kom, hoe oud ik ben, of ik getrouwd ben enz.

Niet alleen de Prambanan is de schade door de gempa enorm, de hele regio is zwaar getroffen. De stichting waar Ketut directeur van is, Dejavato, heeft verschillende relief-projecten in de regio lopen waar samen met internationale vrijwilligers gewerkt wordt aan de wederopbouw van de dorpen. Ik bezoek een van de dorpjes, waar mee hopen puin en stenen te vinden zijn dan huizen. Zo'n 90% van de huizen zijn (deels) ingestort. Sommige mensen slapen in tenten, anderen onder zeil tussen stukken muur die nog rechtop staan terwijl sommige huizen met golfplaat en spaanplaat improvisatirisch zijn gerepareerd (of 'from scratch on' zijn opgebouwd). Volgende maand begint het regenseizoen al...

Merapi

Vlak voor de gempa (ook in mei 2006 dus) rommelde de Merapi, de hoogste actieve vulkaan van midden Java (2911m). Momenteel is-ie weer rustig en we genieten vanaf Kaliurang, een hill resort, van het uitzicht over de Merapi, de omliggende dorpen, de vele sawa's en de relatieve koelte (het is weer warm...). Wat een prachtig gebied is dit zeg!

Zwemmen?

Tijdens mijn 'Engelse les' hebben mijn Javaanse vrienden gehoord dat ik kan zwemmen. Of ik les wil geven? Ehhhh... Dat heb ik nooit gedaan! Maar ik wil het wel proberen... Stichting Dejavato biedt homestay programma's aan in Java en in dat dorp is een zwembad, dus vooruit dan maar.

Anggi kan enigszins drijven, wanneer ik haar voordoe hoe ze zich moeten bewegen komt ze zowaar een beetje vooruit. Dory kan echter nog niet drijven en het lukt me helaas ook niet dat haar in een korte tijd bij te brengen. Het feit dat we met onze kleren aan zwemmen maakt het geheel ook niet makkelijker. De weerstand is nu eenmaal groter en dat is gewoon niet prettig, ook niet voor de geoefende zwemmer. Maar we hebben wel een hoop lol en daar gaat het om.

Taman Sari (II)

Mij laatste dagje in Java... Van Semarang weer naar Yogya, waar ik eerst nogmaals over de Jl Malioboro loop. Weer valt het me op dat er nauwelijks buitenlandse touristen zijn...

Het Kraton is helaas al dicht (is slechts open tot 14.00 uur), maar het koetsenmuseum naast het kraton is wel open. Ik neem een kijkje in het museum waar alle koetsen van de laaste 10 sultans tentoongesteld worden. Best grappig, maar beslist geen absoluut hoogtepunt.

Overal lopen touts rond die proberen batik te verkopen, Yogya staat hier bekend om. Iedere becak chauffeur wil je wel naar een zaak brengen waar hij commissie kan krijgen. Ik heb echter al wat dingen gezien en gekocht en dus heb ik geen interesse. (Erg handig: wanneer je met Indonesiers winkelt zijn de startprijzen meteen ee stuk lager!) In plaats daarvan loop ik naar de Pasar Ngasem, de volgeltjes markt, waar behalve vogels ook honden, apen en reptielen worden verkocht. Op deze markt ontmoet ik Agus, die met mij een gezellig praatje aanknoopt. We babbelen wat, lopen wat verder, hij laat me wat bijzonderheden van de markt zien en stelt me voor aan een aantal vrienden van hem.

Inmiddels loopt Agus al een hele tijd met me mee, het besef dat Agus gids aan het spelen is komt vrij laat. Maar Agus doet erg zijn best me dingen uit te leggen, wanneer ik hem niet snap (wat zo af en toe gebeurd aangezien de rondleiding in het Indonesisch is...) omschrijft hij een woord geduldig en zo af en toe corrigeert hij mijn uitspraak. Niks mis mee dus!

Agus laat me het oude waterpaleis zien, de voorloper van het complex wat ik hierboven beschreven heb. Dit complex ligt er minder florizant bij en is ook erg getroffen door de aardbeving. Er is een ondergronds gangenstelsel, waarvan de ingangen van de gangen vroeger verstopt waren. Om er zeker van te zijn dat dit zo zou blijven zijn de tongen van de architecten afgeknipt, volgens mij een uiterst effectieve methode. En aangezien de wijk Taman Sari vroeger onder water stond om het paleis beter te kunnen verdedigen, wat het dus absoluut noodzakelijk om de ingangen van de gangen te kennen voordat je aan de bestorming kon beginnen. Bad luck. Tegenwoordig is er niks van aggressie meer de vinden in de wijk, er zijn vele leuke kleine huisjes, een hoop winkeltjes met batik en houtsnijwerk en de gangen bieden ruimte aan een ondergrondsmeditatie centrum, wat afhankelijk van de dag van de week zowel door Hindu's, Buddhisten en Cristenen wordt gebruikt.

En dan is het weer tijd om terug naar Bali te gaan.