"Op dinsdag 17 januari 2006, zijn de Chinese Nederlanders Edy Tang en Li Yang in cassatie ter dood veroordeeld. De twee Nederlanders verblijven sinds augustus 2000, in de Thaise ’Bangkwang’ gevangenis. Op 19 oktober 2001 werden Edy en Li Yang vrijgesproken door de Thaise rechtbank. Op 3 april 2003 werden beide heren in hoger beroep ter dood veroordeeld. Na ruim 2 jaar worden zij opnieuw veroordeeld in cassatie en wordt de doodstraf opgelegd. Nederland is tegen de doodstraf. Gekeken zal moeten worden of de doodstraf omgezet kan worden naar levenslang, zodat beide heren eventueel een beroep zouden kunnen doen op het uitleveringsverdrag, dat sinds 1 april 2005 van kracht is."

Eigenlijk zou ik vandaag van Dhaka naar Bangkok gevlogen zijn, maar aangezien ik mijn vlucht verzet heb, ben ik hier al weer anderhalve dag. En hoewel ik eigenlijk van plan was nog wat dingetjes te gaan bekijken, heb ik daar nu even helemaal geen zin in en ben ik dus nog niet verder gekomen dan verschillende internetcafe's. Ik wil foto's op mijn iPod zetten, wat thuis een simpel klusje is, maar hier niet.

De eigenlijke reden van mijn 'baalmoment' ligt uiteraard heel ergens anders. Wel in Bangkok, maar niet in de regio van het toeristische Kao San Road. Nee, ver van het toerisme, een half uur per boot naar Nonthaburi, de eindstop van de River Express. Ik ben weer in Bangkwam Prison geweest... Een bezoek dat anders was dan de vorige keer, mede omdat ik nu de procedure kende (en dezer op mijn beurt weer uit kpn leggen aan andere Nederlanders, er waren er gisteren best veel!), maar ook vanwege de recente ontwikkelingen in de zaak van Edy en Liyang Tang. Of beter: het gebrek aan ontwikkelingen. 17 januari diende hun hoger beroep en helaas is hun doodstraf gehandhaafd. Waren ze drie weken geleden nog hoopvol, nu duidelijk een stuk minder. Alleen gratie kan hen redden, voor gerechtheid (voor zover je daarvan kan spreken in het Thaise rechtssysteem) is het te laat. En toch blijven de heren lachen, ze moeten wel, hoe anders te overleven? Maar elke dag rond de klok van vieren worden er mensen gedood, je weet nooit wanneer het jouw beurt is...

Mijn bezoek aan Adriaan van Ommeringen verliep heel anders, veel vrolijker, gewoon gezellig. Adriaan wilde vanalles weten over mijn reis en met name over Bangladesh, over mijn plannen voor de toekomst enz. Zonder de tralies zou je bijna vergeten dat je met een gevangene aan het praten bent. Een gevangene, die hoopt over 4 jaar uitgeleverd te worden omdat hij anders levenslang (100 jaar) opgesloten zit.

Na 5 uur binnen de gevangenismuren ben ik gaar. Ik moet er niet aan denken langer te moeten bljven. Ik heb de keus, gelukkig.

17 augustus 2006: Ik ben net terug in Nederland, zit nog in mijn 'ik-ben-weer-thuis-dipje' op het moment dat ik het goede nieuws te horen krijg: GRATIE VOOR EDY EN LI YANG!!! Hun doodstraf is omgezet inlevenslang, mogelijk worden ze over 2 jaar (wanneer ze 8 jaar in de Thaise gevangenis hebben gezeten) uitgeleverd aan Nederland.

Zie ook:
http://www.prisonlaw.nl
http://www.prisonlife.nl
http://www.gevangeninthailand.nl/GO/publish/

Verslag 10 januari 2006
Verslag 3 februari 2006
Verslag 28 december 2006

Op YouTube heb ik filmpjes van het leven in de gevangenis gevonden (the Real Bangkok Hilton):

- http://www.youtube.com/watch?v=oy880cLxRvw (part 1)
- http://www.youtube.com/watch?v=E0ZnY4Ig8Tw (part 2)
- http://www.youtube.com/watch?v=HVwrFyMdqwI (part 3)
- http://www.youtube.com/watch?v=Wr5AxSQUVWc (part 4)
- http://www.youtube.com/watch?v=6g0QG0k04D8 (part 5)
- http://www.youtube.com/watch?v=phUDmL2Xd7k (part 6)

Post kun je sturen naar:

Adriaan van Ommering
Bangkwang Central Prison Dan 6
117 Nonthaburi Road
Suan Yai Nonthaburi
11000 Thailand

Mailen kan ook: bkprison@hotmail.com. Zet in het onderwerp de naam van de gevangene en het gebouwnummer (Dan).