www.outofasia.nl

Bangkok en Kanchanaburi

2 januari 2006

Na een paar daagjes tempelen ben ik weer naar BKK getrokken, om aldaar de jaarwisseling door te brengen. 's Ochtend vroeg op om op tijd in BKK te zijn, maar dat bleek helaas een beetje overbodig, omdat de trein die ik had willen nemen, niet ging omdat 31 december een feestdag is in Thailand. Staat ook nergens even aangegeven... En de volgende trein ging een uur later, deze was supervol, maar dat kan ook het gevolg zijn van gratis treinen tussen BKK en Ayuthaya op oudjaarsdag. Zo'n actie zou de NS moeten hebben!

Via de Wat Traimit, een tempel met een hele grote, massief gouden Buddha die verder niet heel bijzonder is, ben ik met de rivierboot naar Kao Sarn Road getrokken, waar ik gewoon mijn oude kamertje in het Baan Sabai Guesthouse heb teruggekregen. Superfijn dus, want hoewel de kamer niet groot is, is-ie rustig en brandschoon en niet duur (€ 3,50 per nacht).

's Middags ben ik naar de Wat Po geweest, een van de belangrijkste tempels (met een massageschool) en een enorme reclining Buddha. Lekker een middag rondgeslenterd. De cheid's zijn allemaal met een soort porcelein bekleed, allemaal bloemetjes om precies te zijn, heel appart. (Tip: ga niet op een dag naar het paleis en de Wat Po, dat is echt te veel van het goede en dan valt de Wat Po ongetwijfeld tegen!)

Vervolgens met een bootje de rivier over en naar de Wat Arun. Ik was in de veronderstelling dat je tot helemaal boven in die tempel mocht klimmen en zo de stad kon overzien, maar helaas is dat niet zo! Desalnietemin is het een mooi complex en zeker de 20 bath  (€ 0,40 ) entree waard.

Via de amulettenmarkt ben ik terug naar mijn guesthouse geslenterd.

Oud en nieuw kwam een beetje onverwacht. Je weet de datum wel (ongeveer), maar vanwege de warmte voelt alles toch anders en minder knus dan 'thuis'. Maar oud en nieuw in BKK was niet wat ik er van verwacht had (voor zover ik al iets verwachtte), het was druk op straat, veel drukker dan normaal, ook een hoop Thai slenterden nu door Khao San Road, iets wat normaal is voorbehouden aan backpackers en ladyboys. En toen was het ineens 12 uur, maar er was geen vuurwerk. Beetje saai dus, ik ben maar op tijd onder de wol (ventilator) gekropen. Zeker toen er een paar kleine relletjes uit begonnen te breken.

Bij gebrek aan (overgebleven) oliebollen en een nieuwjaarsconcert op TV ben ik maar gaan winkelen, in BKK is elk weekend een grote weekendmarkt, een van de grootste ter wereld. Alles is daar te koop! Van (nep)merkkleding tot gordijnen, van meubels tot levensmiddelen en van electronica tot huisdieren. Moesten ze in Nederland hebben tegen die prijzen, dan kun je je huis nog eens leuk en goedkoop inrichten!!! De dierenafdeling was trouwens wel een beetje zielig, veel knaagdieren werden gedrogeerd zodat ze rustig op hun kooitje bleven zitten en geaaid konden worden. Echt sneu! Ook hadden ze lieve puppies en kleine Wadi's (op zo'n moment mis ik mijn hamstertje...).

Nu zit ik in Kanchanaburi, van die beroemde brug over de river Kwai. Ik heb wederom het graf van Ben's opa bezocht (op een begraafplaats zo groot als een voetbal veld liggen zo'n 8000 mensen, waarvan ongeveer een kwart uit NL) en een aantal musea met fotomateriaal enzo van de tweede wereldoorlog. Het blijft een emotioneel iets, wanneer je bedenkt dat er tienduizenden krijgsgevangenen zijn gestorven en nog een tien keer zoveel locals! In het Jeath museum is een van de barakken nagebouwd waar de gevangenen in moesten verblijven: een U-vorm van bamboe, met een hoop gaten zodat wind en regen vrij spel hadden. Een kniehoog plateau waar de gevangenen op moest slapen, eenieder had zo'n 70 cm, niet meer. Hutje mutje op elkaar moest je proberen geen ziektes van je buren over te nemen. Ziektes vierden hoogtij... Heel raar wanneer je bedenkt dat dit stadje ook bekend staat om de drijvende disco's vlak bij de brug. Misschien ben ik gewoon oud aan het worden, maar mijns inziens botst dat enigszins...

Vanuit Kanchanaburi zijn een hoop trekkings te doen en kun je andere dagtochten maken naar toeristische attracties (als watervallen) in de omgeving, maar ik vertrek morgen naar het westen naar Sangklaburi, waar ik een tijdje (?) in een weeshuis ga assisteren. Ook hoop ik hier een deel van mijn sponsorgelden achter te kunnen laten. Wordt vervolgd...