18 november 2006

Orang Turis 

Discipline is in Bali vaak ver te zoeken. Kinderen lopen de klas vaak in en uit, bijvoorbeeld om eten en drinken te kopen of naar het toilet te gaan. Niet alleen bij mij, maar ook bij de reguliere docenten. Het zal wel. De lessen worden vaak ook stopgezet of onderbroken voor religieuze ceremonies of gewoon om te bidden. Het vervelende is echter dat het gebed 15 minuten voor het eind van de les plaatsvindt, dus na het bidden blijven er nog 10 minuten over om les te geven. De timing is niet optimaal, maar dat is mijn Nederlandse instelling en daarover zal ik ook geen discussie aangaan. Eigenlijk vind ik Balinese gebeden heel bijzonder, het is een soort gezang.

Soms zijn er echter grotere ceremonies met uitgebreidere offeringen. Aangezien hier verschillende kalendersystemen door elkaar lopen, begrijp ik niet alles. De Balinese kalender heeft weken van 5 dagen en een jaar duurt 210 dagen. Daardoorheen loopt de reguliere kalender, waarvoor met name volle maan (Purnama) en nieuwe maan (Tilem) heel belangrijk zijn. Op sommige dagen brengen de kinderen rieten geweven bakjes mee met allerlei offeringen. Fruit, chips, chocolade, echt vanalles. Maar gebeden te hebben en de offeringen aangeboden te hebben worden de offeringen door de kinderen zelf opgegeten. Ik krijg ook vanalles aangeboden. Thuis eten de honden en de kippen de dagelijkse offeringen op, maar dat is vaak niet meer dan rijst.

Tja, tijdens zo'n uitgebreide offeringen wordt mijn les ineens een stuk korter. Wanneer aan het eind van de les ineens een paar blanken op het schoolplein verschijnen (orang turis), willen alle kinderen de les staken. Mooi niet dus. Met een grapje (ik ben ook wit en ik ben mooier) krijg ik de kindere op mijn hand en blijven ze bij de les. Het is immers bijna pauze. Het jammere is echter dat de touristen maar kort blijven en dan al weg zijn. Geen idee waar ze vandaan kwamen en waar ze naar toe zijn.

De volgende dag komen Eef (NL) en Judita (Polen) echter naar school. Ik sleep ze mee naar mijn les, kunnen de kinderen even op 'echte' buitenlanders oefenen. Hoewel ze verlegen zijn, ben ik best tevreden met het resultaat. Het begin is er!

Yeh Panas

Ik woon in Tabanan, een gebied in Bali met prachtige rijstterrassen en vulkanen, zoals de Gunung Batur Karu, de derde vulkaan van Bali. Deze vulkaan heeft bovendien een aantal warme bronnen. Hoewel een aantal bronnen opgekocht is door een luxe spa, is een aantal kleinere bronnen dat niet. Het grote voordeel is dat een bezoekje aan de kleinere bronnen lang niet zo duur is! (OK, waarschijnlijk zijn de douches mindere luxe en ook moet je je eigen handdoek meenemen, maar je gaat voor de duik in het warme water en dat is op beide plaatsen hetzelfde. Wanneer het avond is en het rustig is bij de bronnen (en ik niet voor de klas sta), neemt broertje Jon mij (en Eef en Judita) mee naar de bron. Heerlijk zwemmen! Mijn eerste warme bad in maanden!!! Ik voel me weer helemaal schoon.

Yeh Gangga

Meer bronnen, maar dan bij de zee. Eef's hotel ligt hier en omdat hij bezig is met het opzetten van culturele (uitwisselings) reizen naar Bali, is er een korte meeting in zijn hotel, Yeh Gangga Sari. Na de meeting duik ik echter het zwembad in, heerlijk, weer zwemmen, wat een luxe ineens. En er is meer vermaak die avond: Balinese wijn is goed te drinken. Wanneer het tegen half vier loopt en de security naar bed wil, besluiten Jon en ik ook maar daar te overnachten als we een kamer aangeboden krijgen. Geen idee wie ik moet bedanken voor de gratis kamer (Eef, de hoteleignaar?), maar bij deze: bedankt.

En bedankt voor de lift naar Kuta de volgende dag. Mijn visum verloopt over een paar weken en dus moet ik zo langzaam aan dingen gaan regelen voor de verlenging...

Tja, van Yeh Gangga heb ik verder niet veel gezien, maar morgen ga ik er met Made naar toe om zijn familie te ontmoeten. Daarvoor nog bij het gezin van Gede langs. Mijn weekenden zijn hier onderhand net zo druk als in NL, haha. Lees hier het vervolg.

Andere bezienswaarsigheden in Tabanan zijn Tanah Lot en Margarana