www.outofasia.nl

Kuta

Lesgeven in Tajen is erg leuk, maar soms is het net iets TE rustig in het kleine dorp. En aan de andere kant is het TE druk. Laat me dit uitleggen.

Tajen is klein, iedereen kent iedereen. De community in het dorp, alles draait om de Banjar (tempel). Er zijn verschillende van deze Banjars in Tajen, maar dat terzijde. Doe je iets wat niet door de beugel kan, dan is dat niet alleen slecht voor jezelf, maar voor je hele familie en eigenlijk voor de hele gemeenschap. Alles dus om hen tevreden te stellen. (Al is dit niet helemaal waar, er heerst hier een dubbele moraal. Wanneer ik zeg dat ik getrouwd ben, krijg ik regelmatig de vraag of ik niet ook een Balinees vriendje heb/wil. Wanneer ik dezelfde vraag stel, blijkt dat aardig wat getrouwde mensen een tweede/derde partner hebben, soms uit Bali, vaak ook uit andere landen. Maar goed.)

Iedereen kent iedereen en mijn huis wordt dan ook regelmatig bestormd door de kinderen van het dorp. Meestal 'slechts' een stuk of 5, maar soms ook meer dan 30. En zo komt het dat ik eigenlijk continu bezig ben met het bezighouden van de koters. Soms in het Engels ja, maar meestal in het Indonesisch. Volgens mijn familie hier is het goed dat ik hier ben, omdat de dorpelingen op deze manier tenminste worden gedwongen Indonesisch te praten. Ehhhh, volgens mij ben ik daar niet de meest aangewezen persoon voor...

Alles bij elkaar maakt het toch dat ik Tajen te druk vind en dus ben ik afgelopen weekend naar Kuta 'gevlucht'. Het 'drukke' Kuta met al die touristen (valt tegen) en al die stinkende brommertjes is betrekkelijk anoniem. En daardoor lekker rustig. (Ik ben inmiddels echter dusdanig vaak genoeg in Kuta geweest dat veel mensen me beginnen te kennen. Het verbaasd me dat mensen die ik in maart een of twee keer heb gesproken mijn naam nog herinneren!)

Shoppen

Hoewel Kuta met name bekend is om de zee, het strand en het surfen ben ik op die plekken nog steeds niet echt te vinden. Wie weet komt dat nog, haha. Je kan ook goed winkelen in Kuta en daar heb ik me dan wel weer schuldig aan gemaakt. De afgelopen dagen is er namelijk een factory outlet uitverkoop geweest van Roxy/Quicksilver, twee grote merken voor surfkleding. Iedereen sprak erover (met name de Balinezen zelf), dus ben ik maar een kijkje gan nemen in de grote hal van een hotel waar het hele festijn plaats vond. Niets teveel gezegd: ik heb drie T-shirts gekocht voor nog geen 10 euro! Da's goedkoper dan de nep-merkkleding die hier ook overal te koop is... Ben benieuwd wanneer de volgende uitverkoop van dit formaat plaats gaat vinden, hopelijk ben ik dan nog hier :-)

Duiken

Oktober is niet echt hoogseizoen in Bali, maar het is wel een van de drukkere maanden. Er zijn echter nog steeds meer mensen die in de touristen industrie werken dan touristen die die industrie draaiende moeten houden en dus is de concurentie moordend. En dat leidt er in Kuta toe dat de prijzen dalen, jippie! Een voordeel als je wilt gaan duiken...

Ik ga terug naar Tulamben, een site in het noordoosten van Bali waar ik ook tijdens mijn open water course gedoken heb. Hier ligt vlak voor de kust een wrak, wat compleet overgroeid is met koraal en waar talrijke vissen leven Bali Happy heeft meestal niet zo heel veel mensen die gaan duiken, dus ben ik de enige advanced diver. Voordeel is dat ik lekker in mijn eigen tempo kan duiken, waardoor ik rustig de tijd kan nemen alles te bekijken. Ik heb dan ook twee fantastische duiken gehad, beide duurden een uur (het maximum hier) en beide waren behoorlijk diep (28.5 en 21.4 meter). Wat ik zoal gezien heb? Verschillende mantra's, clown fishes, frog fishes, star fishes, lion fishes enz. Hoogtepunt was een babby frogfish (een frogfish is trouwens geen kikkervisje, haha), een klein wit-bruin beestje wat nog lang niet zo lelijk is als een volwassen frogfish.

Duiken in Tulemban (vanuit Kuta): US$ 50 incl vervoer en lunch. Te boeken bij Bali Happy, Jl Poppies I (tegenover Ayu Beach Inn). De uitvoerende duikschool is Bagus Marine.

Schoenen?

Tijdens mijn reizen het afgelopen jaar ben ik niets zo vaak kwijt geweest als mijn schoenen. Tempels in Myanmar: bj welke van de uitgangen staan ze ook al weer? Mijn eerste paar flipflops verdween voor langere tijd in Tajen, ergens bij het toilet. Zoeken met de hele familie, maar wel gevonden. Kort daarna ben ik ze in de bar vergeten. Ehhhh... Nee, ik was niet dronken, ben gewoon op blote voeten een stukje gaan wandelen en heb na een uurtje mijn schoenen weer opgehaald. Haha. In Laos heeft iemand mijn (inmiddels tweede paar) flipflops geleend zonder te vragen. Een nadeel wanneer je je schoenen bij de ingang van het hotel moet laten staan, dan gebeuren die dingen gewoon... Diezelfde flipflops ben ik tijdens mijn Gobi-trip in Mongolie definitief kwijt geraakt, maar ze waren inmiddels toch helemaal versleten. Hetvolgende paar flipflops was geel en lelijk, volgens mij ben ik die in NL kwijt geraakt, maar het kan ook Duitsland zijn. Het is me gelukt om in NL nieuwe te vinden (best moeilijk aan het eind van de zomer), maar tot mijn grote schaamte moet ik bekennen dat ik dit vierde paar na 2 maanden weer kwijt ben. Neergelegd op het strand, ikke duiken, ikke klaar met duiken, wat een pech schoenen weg! Op blote voeten terug naar het hotel, iedereen lachen. Afdingen gaat lastig wanneer je op blote voeten nieuwe schoenen wilt kopen, maar ach, flipflops paar 5 kostten desalnietemin minder dan een euro. Ik ben benieuwd hoe lang deze bij me blijven... Langer dan 3 maanden?

Raften

Net als bij het duiken zijn ook de prijzen voor rafter enorm aan het zakken. Na een beetje afdingen nog maar 200,000rp (18 euro)!

In Bali zijn niet veel rivieren die groot genoeg zijn om te raften, maar de Sungai Yegawa is dat wel. De tocht beslaat 12 km en duurt ongeveer 2 uur. De omgeving is schitterend: we beginnen ergens in een klein dorpje op de Gn Agung, de hoogste vulkaan van Bali. De tocht voert door prachtige sawa's en verschillende kloven. Er zijn vele stroomversnellingen en regelmatig knallen we met onze rubberboot keihard tegen de rotsen aan. Of tegen/op/onder een andere boot die toevallig in de weg ligt. Ook zijn er twee watervallen die we moeten trotseren, eentje van 3 meter hoog en eentje van 4 meter hoog. Maar we hebben het allemaal overleefd, (bijna) niemand is in het water gedonderd, ik ben niet verbrand en mijn kleren zijn na het raften (en douchen na afloop) schoner dan daarvoor...