TME

Met de Trans-Mongolie express, de beroemde trein, heb ik inmiddels Mongolie verlaten. Een reis van ongeveer 24 uur. De eerste uren ging de trein door het Mongoolse landschap. Een wereld van verschil met ht traject wat ik tot aan Ulan Baatar heb afgelegd. Ineens geen woestijn meer, maar een hoop groen. Weilanden en bossen, veel naaldbomen. Een hoop bergen. Nee, totaal verschillend met de dorre vlakte in het zuiden.

Diederik en ik delen de coupe met een Deen en met een kind (volgens de prosnovarsk, de coupe beheerster), alleen hebben we het kind in kwestie niet gezien... Naja, met zijn drietjes is ook wel OK, bovendien komt de prosnovarsk herhaaldelijk langs om een praatje te maken. Zij in het Russisch, wij in het Engels. Begrijpen we elkaar wel? Ze legt een deken onder de matras van Diederik. Moeten we hier voor betalen? Ze vraagt niet om geld. Het zal wel.

En dan de grens. Hoewel er dit keer geen wielen verwisseld hoeven te worden, duurt ook deze grensovergang langer dan ik gedacht had. Volgens de Lonely Planet ben je binnen een uur of 3 wel aan de overkant, het hele circus duurt echter zo'n 5.5 uur. Wederom midden in de nacht. Ik word dan ook verschillende keren wakker gemaakt om formulieren in te vullen, mijn paspoort af te geven en een uur later om mijn paspoort terug te krijgen (aan weerskanten van de grens). Ook moeten we de coupe verlaten zodat de bedden geligd kunnen worden om te kijken of er niks onder ligt en natuurlijk moeten de plafonds eruit. Maar goed, we zijn braaf en er is gewoon niks te vinden.

De trein stopt niet al te vaak, maar tijdens de stops is het lekker om naar buiten te gaan en mensen te kijken. Mensen uit de steden komen op de trein af om hun producten te verkopen (als vis en aardbeien), maar ook om zelf inkopen te doen (met name kleding). Wat een handel!

Lake Baikal

Het Baikal meer is zo'n 600 km lang en 60 km breed. Vanuit de trein hebben we al een aardig uitzicht over het meer, maar we stappen ook de trein uit om het meer wat uitgebreider te kunnen aanschouwen. Uitvalsbasis Listvanska.

Listvanska is maar een klein dorp, maar in de weekenden (en laat dat nu net het geval zijn) wemelt het er van de (m.n. Russische) touristen. Vele touristen komen echter niet veel verder dan de weg langs het meer met alle grote hotels en het kleine marktje. Iets verder van de kade af zijn echter vele houten huisjes te vinden, zeer authentiek. De ramen zijn klein en voorzien van kleurrijke luiken, in de winter natuurlijk een zegen!

Ook de lokale St. Nikolaskerk is van hout. Een mooie Russisch Orthodoxe kerk met prachtige ikonen. Stoelen en banken ontbreken, mensen moeten staan tijdens de heilige mis.

En dan het meer... Het meer is superhelder, vanaf de kade kun je een eind de diepte in kijken. Bovendien smaakt de vis die hier gevangen wordt fantastisch!!! Helaas is het echter nogal bewolkt/mistig en dus ben ik te lui om een van de bergen op te klimmen om van het uitzicht te gebieten wat er even niet is. Tja.

Openluchtmuseum

Aan de weg van Irkutsk naar Lisvanka ligt een openluchtmuseum met prachtige houten huizen. Allen zijn voorzien van de oorspronkelijke inrichting, zodat het museum een goed beeld geeft hoe verschillende bevolkingsgroepen in Siberie leefden. Maar natuurlijk zijn er niet alleen verschillen in bouw- en leefstijl, maar ook een hoop overeenkomsten. Iedereen was wel zo slim om de slaapplaatsen in de keuken naast de stoof te plaatsen omdat dit het warmste stukje van het huis is. En de baas des huizes heeft een bedje op de stoof, die krijgt het dus zeker niet koud. Zeer ingenieus, deze voorloper van de elektrische deken!

Irkutsk

Irkutsk, de parel van Siberia. Gisteren misschien wel, maar vandaag is het een druiligere en regenachtige dag. (Toen we het hotel verlieten, eerst hebben we een paar uur moeten wachten totdat het stopte met stortregenen.) Desalniettemin lopen de meeste Russen erbij alsof het hartje zomer is, terwijl het kwik niet boven de 14 graden uitkomt. Nee, de Russische kledingstijl verbaasd me, alles is te kort of te strak of te naakt, maar het liefst een combinatie van dit alles. Of minder netjes gezegd: twee halve billen steken uit de broek terwijl je de schaamlippen door de broek ziet. Ahum.

Ook Irkutsk heeft een hele lading houten huisjes. Helaas zijn vele echter niet of nauwelijks onderhouden en rotten velen weg. Doodzonde! De huizen steken echter behoorlijk af tegen de communistische flatgebouwen, die erg grauw ogen.

Irkutsk heeft een aantal prachtige kerken. De gouden torens van de Bogojavlenija Kerk en de Spasskaja kerk glimmen in het zonnetje. Op de buitenmuren van de kerken zijn prachtige mozaiken en schilderingen van Jesus en anderen (mijn kennis van Buddhistische afbeelding is nu eenmaal meer ontwikkeld dan mijn kennis van Christelijke afbeeldingen). De eerstgenoemde kerk fungeert nog steeds als zodanig en ik word overwelmd door het prachtige gezang in de kerk. Noem het maar een soort trance! De Spasskaja kerk huisvest momenteel een museum met allerlei folklore objecten (met name kledingsstukken met borduursels), ikonen en oude foto's/tekeningen van de omgeving. Hoog in de toren bevindt zich 'the big bell', welke overigens behoorlijk klein geschapen is. Desalniettemin is het een aanrader naar boven te klimmen, want het uitzicht over de stad en de rivier is prachtig.

In heel Irkutsk zijn bovendien vele gebouwen in barokstijl te vinden, met name rondom de Uritskogo straat en de Karl Marx straat. Ook zijn er natuurlijk vele odes aan het communisme, varierend van een patserig partij gebouw tot mozaiken tot standbeelden van Lenin. Welkom terug in Europa. Naja, bijna.