www.outofasia.nl

Vrijwilligerswerk Mongolie

10 juli 2006

Na een zeer succesvolle trip in de Gobi heb ik twee weken vrijwilligerswerk gedaan in een Mongools weeshuis. Of beter: de kinderen zijn op zomerkamp en ik ben daarbij. Door het jaar heen verblijven de kinderen in een weeshuis in Ulan Baatar, maar gedurende de zomer is het feest: ze gaan op kamp. Echt luieren is er echter niet bij, elke ochtend en namiddag moet er gewerkt worden in de moestuin die bij de kampruimte ligt. Biologische groenten, dat wel. Met name aardappels.

Vijftien vrijwilligers uiit verschillende landen (Nederland, Duitsland, Oosterrijk, Finland, Italie, Korea en Japan/USA) assisteren de kids. Het werk is niet heel zwaar, vooral onkruid wieden eigenlijk, maar gezien de temperatuur is het ook niet al te makkelijk. Na het ijs in de Gobi stijgt het kwik momenteel weer tot boven de 30 graden. Daarbij is het droog en stoffig.

In de middaguren en avonden zijn we vrij om te doen en laten wat we willen, maar meestal komen er wel kinderen op je af die om aandacht of water vragen. Hun voorraad drinkwater is bij lange niet toerijkend, dus komen ze bij ons bedelen. We kopen dan ook extra watertanks, drinkwater is onontbeerlijk! (Met dank aan verschillende lieve sponsors lukt het ook om matrassen voor de kinderen te kopen. Nu hoeven ze niet meer op de grond te slapen.)

De kampruimte is behoorlijk primitief. Vrijwilligers slapen in een ger, de kinderen in betonnen gebouwen. Er is niet echt veel ruimte! Electriciteit is er helaas (nog) niet, maar de dagen zijn behoorlijk lang en als het een beetje helder is, is het tot na tienen licht. Ik mis de elektriciteit niet echt, in tegenstelling tot stromend water. Het riviertje waarin we ons kunnen wassen is behoorlijk modderig en de bron die op een uurtje loopafstand ligt is ijs- en ijskous. Toch trekken we erheen, je wilt je toch wel eens opfrissen... Halverwege het kamp kunnen we echter een paar dagen naar Ulan Baatar voor een douche, heerlijk! Dit geld echter niet voor de kinderen, helaas voor hen. Toch zijn we blij om op kamp te zijn, douche of niet. Ach, je gaat jezelf steeds minder ruiken :-)

En hoewel we een tekort hebben aan drinkwater, is er regenwater in overvloed. Helaas is onze ger (tent) niet geheel waterdicht, maar op mijn slaapmatje na is alles gelukkig droog gebleven. Dit in tegenstelling tot de bagage van anderen.... De keuken lekt en we zijn dan ook continu met potten en pannen in de weer om alles op te vangen. Niet dat het heel erg helpt. En om te voorkomen dat het plafond van hardboard door de druk van het water naar beneden komt, prik ik er maar een gat in met een kurkentrekken. Improvisatie alom.

Intensief gebruik van landbouwgrond leidt tot erosie en tot mijn grote verbazing stroomt er na een harde bui een rivier voor ons toilet langs. Compleet met miniwaterval! De velden veranderen in een meer en alle kinderen rennen naar buiten om zichzelf (en anderen) al dan niet vrijwillig in het water onder te dompelen. Iets wat er niet al te zachthandig aan toe gaat: jongens trekken meisjes aan de haren en de meiden werpen zich met zijn vijven op de boosdoener.

Tja, en natuurlijk moeten we ook meedoen met het basketballen en volleyballen. Mijn voorkeur gaat uit naar dat eerste, ik heb mijn lengte ook wel mee... Al moet je dan wel weer uitkijken dat niet zo'n ukkie tussen je benen door glipt (bij wijze van spreken...) Ook krijgen we Mongoolse les (moeilijke taal!). De kinders maken als soort van afscheidcadeau armbandjes voor ons, compleet met onze namen er in geweven. Veel werk, ze werken dan ook tot diep in de nacht door (bij kaarslicht, er is immers geen elektriciteit) om alles op tijd af te krijgen. Kinderarbeid? Maarja, kinderen zijn onvermoeibaar, dat is wel te merken wanneer er disco is. De muziek is bagger, de sfeer is goed en zo lang het weer meewerkt kan er gedansd worden. Totdat de wind en regen weer opsteken en we alle apparatuur zo snel mogelijk naar binnen moeten verplaatsen. Het schijnt meer te regenen dan andere jaren. Zou me niets verbazen!!!