12 april 2006

Waarheen leidt de weg... Een vraag die ik me regelmatig stel. Waar wil ik naar toe, hoe lang wil ik daar blijven, is het technisch uberhaupt haalbaar en hoe wil ik daar komen. Van Vientiane naar Zuid-Laos, bussen of vliegen? Uiteraard dat eerste! Maar 16 uur bussen of een stop op de helft? Toch maar dat laatste. Zo ben ik dus in Savannakhet beland.

Niks mis met bussen in Laos (al denkt Ben daar anders over), muziekje op, genieten van het uitzicht en de karaoke die mijn muziekje verstoord en mensen kijken. En bekeken worden... Volgestopt worden met gebakken banaan, vis en plakreis omdat je de enige buitenlander in de bus bent. En elke keer wanneer de bus stopr de vraag WAAROM? Meestal om iemand in of uit te laten stappen, soms om te plassen (altijd in open veld, handig!!!) en soms om te eten. Maar dan ineens, vlak bij Savannakhet, blijkt dat we misschien toch ineens een andere bus moeten hebben. He? Tassen gepakt, in de andere bus geladen, instappen en weer weggestuurd worden. Rennen naar de oude bus, die op het punt staat weg te rijden. Kan iemand me naar Savannakhet brengen? Mijn oorspronkelijke zitplaats ben ik uiteraard kwijt, maar met mijn kont op een zak rijst en mijn benen tegen een motor die ook in het gangpad staat, kom ik het laatste uur wel door.

De bus doet (uiteraard) langer dan gepland over de reis, en dus komen we pas vrij laat in Savannakhet aan. Hotel zoeken, douchen, hapje eten en je bent een ander mens. Alleen blijkt dat laatste een beetje problematisch: we kunnen geen restaurant vinden. Dicht na 9 uur, zo blijkt de volgende dag...

Savannakhet is een slapende provinciestad, maar wel leuk. Veel koloniale gebouwen, een hoop sfeer, statig bijna. Er is echter niet zoveel te doen hier: het provinciale museum is dicht. Het andere museum van de stad, het Science Museum, heeft en kleine collectie botten van dinosauriers en een aantal fosfielen. Mooie stukken, maar helaas is het onderschrift meestal alleen in het Lao, heel af en toe in het Frans, maar voor mij blijft het gissen wat ik precies heb gezien.

Ach, morgen naar Pakse...