1 februari 2006

Reizen in Bangladesh is een stuk aangenamer wanneer je niet in je eentje bent... Dat is me maar al te goed duidelijk geworden toen ik met de groep vrijwilligers terug naar Dhaka reisde, maar nog meer terwijl Dave en ik door Dhaka liepen op zoek naar een internetcafe en de New Market voor - je raadt het al - meer boeken. Een lading van 6.5 kg is inmiddels op weg naar NL.

BWCA biedt alle vrijwilligers gedurende de laatste dag een rondrit door de stad aan. Opnieuw langs de universiteit en de gerechthoven, het weer is een stuk beter dan tijdens mijn vorige bezoek en het oogt allemaal iets vrolijker dan de vorige keer in de mist. Gedurende mijn vrije middag ga ik naar Old Dhaka, arghhhh, ik ben ineens weer de enige buitenlander en moet ontelbare keren op de foto. Old Dhaka is nog drukker en bruisendwer dan de vorige keer, ik had niet gedacht dat mogelijk was, en voor het eerst van mijn leven sta ik TE VOET in de file. Ja, het is mogelijk, wanneer rickshaws kop aan staart staan en aan alle kanten lading eruit steekt. Toch lukt het me uiteindelijk om mijn doel te bereiken: Fort Landargh...

Het Fort Landargh is een groot complex, wat er mooi uitziet in het licht van de ondergaande zon. De gebouwen hebben verschillende stijlen, de invloeden van het subcontinent zijn groot, maar ook zijn er Britse invloeden te zijn. In een museumpje worden porselein en wapens tentoongesteld, net als een aantal oude boeken. Ja, Dhaka kan heel mooi zijn.