Ik zit nu in Sangklabari, niet ver van de grens met Myanmar en hemelsbreed slechts 140 km van Rangoon, waar ik een iets meer dan week geleden nog was. Nu zit ik dus in een kleine grensplaats, vlak bij de Drie Pagoda Pas, de plaats waar de Birma spoorlijn vanuit Thailand en Brima samen kwam. (En waar je nu voor een dag de grens over kan, maar aangezien er aan de andere kant alleen een markt is, ga ik dat niet doen. Al helemaal niet omdat ik het Birmese leger de 10 dollar niet gun die het kost om een dagvisum te krijgen.)

Sangklaburi is erg mooi, het ligt aan een meer tussen de bergen. Over het meer loopt de langste brug van Thailand, maar dat ding begint enige gaten en losse planken te vertonen, geen idee hoe lag hij er nog ligt? Je mag er dan ook alleen te voet overheen. Aan ‘de overkant' ligt een Mon dorp, het enige dorp van deze bevolkingsgroep in Thailand. Met name mensen die naar hier gevlucht zijn vanuit Myanmar omdat hun land is afgenomen/ om dwangarbied, mishandeling en verkrachting te voorkomen. Het hele dorp bestaat overigens voor een groot deel uit Mon, Karen (een andere Hill Tribe), Burmese en nog wat Thai.

Hetgeen mij hier heen voert, is Baan Unrak, een school/weeshuis waar ik momenteel als vrijwilligers Engels geef aan klas 2, 3 en 6. Een beetje onverwachts, ik zou namelijk langsgaan om een beetje mee te helpen in het weeshuis, maar aangezien een van de docentes ziek is, ben ik na een korte inwerktijd van 5 minuten dus volwaardig docent. Het niveauverschil tussen de kindertjes per klas is echter groot (niet iedereen is op gelijke leeftijd in het weeshuis beland en met school begonnen) en alle kinderen hebben een andere achtergrond, veel vluchtelingen dus, en zelfs aantal gemarteld en verkracht. Maar wel allemaal even lief, heel aanhankelijk (teacher, en dan gaan ze ineens knuffelen) en meestal gemotiveerd. En ze hebben al wat opgestoken: klas 2 leert over lucht (door het zingen van liedjes, het maken van vliegtuigjes en het opblazen van een ballon), klas 3 leert over vervuiling (air/water/land, gelukkig kan ik goed genoeg tekenen om duidelijk te maken wat ik wil...) en klas 6 over lief zijn, elkaar helpen en onregelmatige werkwoorden (beetje saai).

Voor de lessen beginnen is er trouwens een vlaggenceremonie, de kinderen staan in de rij, klappen en zingen liedjes en dan wordt de Thaise vlag gehesen. Leuk om te zien! Daarna wordt er nog gemediteerd (het is een neo-humanistische school) en dan beginnen de echte lessen. Helaas is er geen geld voor boeken voor de kinderen (eten is belangrijker!), dus ik ben de enige met een boek. Best lastig soms. Het moge voor zich spreken dat een deel van het sponsorgeld ten goede komt aan deze kinderen!!!

Op de school werken trouwens nog 3 andere vrijwilligers, we delen ook een huis met zijn 3tjes. Zij blijven echter een stuk langer dan ik, en ik moet eerlijk bekennen dat wanneer ik geen vliegticket naar Bangladesh zou hebben voor volgende week, ik dat beslist ook zou doen...

Kanchanaburi: overnacht in River View, zoals de naam al doet vermoeden aan de rivier, op nog geen 10 minuten lopen vanaf het station. Ruime kamer met eigen badkamer voor 150 bath.
Sangklaburi: (eerste nacht) overnacht in Birmese Inn, met uitzicht op het meer. Kosten: 120 bath.