Op 20 november (dua puluh November) herdenken de Balinezen de slag bij Margarana, welke in 1946 plaats vond. De Balinezen hebben tijdens deze slag de Nederlanders verslagen, welke na het vertrek van de Japaners na de tweede wereldoorlog Bali terug dachten te kunnen krijgen. De kinderen van mijn school willen met me naar Margarana, wat op ruim een uur lopen vanaf mijn dorp ligt. Prima, kom me maar halen. Helaas heerst er wat onduidelijkheid over de tijd, verschillende kinderen hebben verschillende tijden in hun hoofd wat er toe leidt dat mijn mams me uiteindelijk om 6 uur mijn bed uit roept omdat ik om half 7 zou moeten vertrekken. Prima, rond die tijd is het tenminste nog niet zo warm.

Aangekomen op de site is het een drukt van belang. Ik ben duidelijk de enige buitenlander en ik trek (te) veel bekijks: dit is duidelijk zo'n moment waarop ik liever niet beken dat ik uit NL kom. Ik heb echter continu zo'n klein bruin kinderhandje in mijn grote witte hand en dat is een hele troost. Natuurlijk lachen de kinderen wanneer er verwezen wordt naar de daden van onze voorouders, maar ze houden het rustig. Zouden ze doorhebben hoe ik deze bijeenkomst ervaar?

Hoewel ik op een gegeven moment niet de moeite meer neem om de speeches te volgen (met name omdat niemand dat doet en het gewoon te rumoerig is), is de ceremonie interessant om naar te kijken. Het leger is er, de fanfare, schoolkinderen uit Margarana en er zijn tientallen vrouwen in traditionele kledij die grote manden met offers op hun hoofden naar de tempel dragen. Eigenlijk zijn het meer schalen waarop een metershoge berg fruit kunstig gestapeld is. Heel mooi.

Maar naar de ceremonie blijkt de ware reden voor de kinderen om naar Margarana te gaan: er is een markt waar gewinkeld kan worden. En alle kinderen hebben relatief veel geld mee gekregen om dingen te kopen. Helemaal geweldig natuurlijk wanneer je een jaar of 10 a 11 bent en uit een dorp komt waar niet veel te koop is. Wederom ben ik verbaasd over de prijzen: ringetjes voor kinderen voor 20 cent, broekriemen voor 50 cent en T-shirts vanaf 80 cent! Nee, de slag om Margarana voor vele niks met een veldslag te maken, enkel met een prijzenslag.

Het feit dat ik niet meer de enige westerling ben in Tajen (Marije komt ook lesgeven) opent dat natuurlijk deuren. Dua puluh november: your country, my country, enemy!!! Inmiddels is mijn antwoord dat de Nederlanders aan het oprukken zijn en uiteindelijk Bali weer zullen veroveren. Dus, U zijt gewaarschuwd!