Na slechts een enkele dag op Bali vertrek ik alweer naar Yogya. Mijn vliegtuig gaat om 6 uur, mijn chauffeur heeft zich verslapen en dus sta ik om kwart voor 5 's morgens een beetje ontredderd op een nog donkere straat. Maar wonder boven wonder heb ik binnen twee minuten een ojek (motortaxi) geregeld die me niet eens echt probeerd af te zetten, Mazzel!

In Kuta zijn volop voorbereidingen aan de gang voor de herdenking van de bomaanslagen. Over de hele weg naar het vliegveld loopt een wit doek en ook zal er een ceremonie plaatsvinden bij het Hindu monument op Jl. Legian (bij Poppies II).

Na een goede vlucht (hoewel ik niet kan slapen) kom ik eveneens om 6 uur (door het tijdsverschil) in Yogya aan. Hiervandaan wil ik per bus naar Wonosobo gaan om het Dieng plateau te bezoeken. Eerst met de bus naar Magelang om daarvandaan een bus naar Wonosobo te pakken. In dit stadje een klein stukje met een andere bus, om dan met de bus naar Dieng te gaan. Een trip van een uur of 5, niet eens zo gek lang. In ieder bus ben ik de enige blanken en het valt me weer eens op dan helemaal niemand Engels spreekt. Gelukkig spreken de meeste mensen om me heen behalve Javaans ook Bahasa Indonesia en zo lukt het me wonder boven wonder eigenlijk heel aardig om een fatsoendelijk gesprek te voeren wat dieper gaat dan de standaard vragen over mijn afkomst, broers/zusters en burgelijke status. Maar ja, veel spreken leidt tot hoge verwachtingen en het kost me heel veel moeite om mijn buurman duidelijk te maken dat ik NIET met hem naar huis wil om voor voedsel en accomodatie tentoongesteld te worden aan zijn vrouw en vijf kinderen. Sorry...

Midden Java is erg mooi. Ik hoewel ik dit gebied al eerder heb bezocht (in 2001), ben ik me daar nu pas van bewust. Bergen, vulkanen (waaronder de onstuimige Merapi), veel rijstterrassen en een hoop pitoreske dorpen. Palmbomen en bananenbomen. En heel veel vriendelijke mensen. De meeste van hen zijn aan het vasten vanwege de Ramadan, maar beslist niet iedereen. En wanneer roken in de bus toegestaan is tijdens de Ramadan, dan mag ik ook af en toe wat water drinken, toch? Ach, de meeste mensen gaan er sowieso niet van uit dat een 'bule' (buitenlander) vast. En hoewel vele eetstalletjes dicht zijn overdag, zijn er ook nog een hoop die wel open zijn. Dus heel hinderlijk te het niet om tijdens de Ramadan te reizen. (Afgezien van de extra gebeden 's nachts!)

Dieng

In Dieng laat ik me door een ojek naar de verschillende interessante sites brengen. Er staan verschillende tempels, de oudste Hindu tempels van Java. Dit zijn echter vrij kleine bouwwerken die niet actief gebruikt worden. De meeste muurreliefs zijn met de loop van de tijd verdwenen. Toch vind ik die 'hopen steen' zo tussen de bergen en de wolken erg facinerend.

De natuur in Dieng is ook adembenemend. Soms letterlijk, vanwege alle zwaldampen die vrijkomen vanuit de vulkanische grond. Op verschillende plaatsen zijn kokende modderpoelen (net zwarte pudding) waar een hoop damp vanaf komt. Door de zwavel in de grond heeft de aarde op verschillende plaatsen een mooie gele kleur, gele stenen worden ook als souvenier verkocht maar ik voel er weinig voor een stuk kei mee te slepen.

Dieng is bovendien een vruchtbaar gebied, er zijn verschillende meren waaromheen allerlei gewassen worden verbouwd, met name aardappels en kool. Ik besluit een wandelingetje om het Telega Warna (Color Lake) te maken, ik meen me te kunnen herinneren dat het niet al te ver is. Ergens maak ik echter een fout in mijn herinneringen, de wandeling duurt ongeveer een uur, maar soms is het behoorlijk stijgen en dalen. Helaas heb ik (weer eens) geen schoenen aan en mijn flip-flops bieden geen houvast. Ik besluit dan ook op blote voeten door het zand te klauteren. Achteraf geen probleem, maar een domme actie is het wel...

Ramadan

De volgende dag vertrek ik naar Semarang om Ketut te bezoeken. Ketut moet echter werken en dus nemen nicht Anggi en vriendin Dory de honeurs waar. We gaan naar Simpang Lima, een van de grote shopping malls in Semarang. Weinig bijzonders tot zo ver.

Echter, klokslag 5.35 gaat in midden Java de zon onder. Dat betekent voor de Javaanse moslims dat er weer gegeten mag worden. En hoewel de KFC tot op dat moment er verlaten bij ligt, is er rond half 6 een ware invasie van vastende mensen die een tafeltje en eten willen bemachtigen. Nog nooit heb ik zo'n drukte bij een Amerikaanse Fast Food keten gezien. En het feit dat al die moslims voor voedsel uit het niet-moslim-gezinde Amerika kiezen maakt het voor mij alleen maar vreemder. (Volgens Ketut willen mensen met name laten zien dat ze geld hebben om bij de KFC te eten...) 

De rest van de avond flaneren we, net als vele anderen, door dezelfde mall. Het is vrijdagavond en dat merk je aan alles...

De volgende morgen besluit ik solidair te zijn met de vastende mensen om me heen door samen met hen het ontbijt te nuttigen. Dit is om 3 uur in de morgen! Eerst bidden (ikke niet), dan eten en na 4 uur, wanneer er niet meer gegeten mag worden, gaat iedereen weer even naar bed. Echt moeilijk om te weten wat je wanneer moet doen is het niet, de moskee geeft alles aan... Volgens mij is er echter niet helemaal gerekend op me met het onbijt. Niet dat er niet genoeg eten is, in tegendeel, maar men had verwacht dat ik gewoon zou blijven liggen om later van mijn ontbijt te genieten. Zoals moslima's die menstrueren dat ook doen. Ik omdat ik geen moslim ben, zij omdat ze tijdens de menstruatie onrein zijn en de gemiste dagen later in moeten halen.

Nee, ik heb het erg bijzonder gevonden om dit mee te mogen maken.