11 augustus 2006

Trein Litouwen-Duitsland

Met de trein van Vilnius naar Berlijn. Helaas, er is geen directe trein, maar gelukkig kunnen we wel in Vilnius een treinkaartje naar Berlijn kopen zodat we niet op ieder stationnetje in de rij hoeven te staan. Jippie, soms ben ik blij dat de info in de Lonely Planet niet correct is, daar staat nl dat het zeer lastig is om de trip met alle overstappen in een dag te doen (in de druk die ik heb althans...).

Eerst met de trein van Vilnius naar Seskotai, een ritje van 5 uur. Wat een mooi landscap! Zo groen en vredig, zeker nu op het moment van vertrek de zon eindelijk doorbreekt. Ideale plek om te kamperen lijkt me zo, dus wie weet voor een volgende keer? Seskotai is een klein station, er zijn slechts twee perrons voor passagiers, de rest is allemaal voor goederentransport. Wat een hoeveelheid hout wordt hier vervoerd! De trein die ons Polen in zou moeten brengen heeft vertraging, maar gelukkig hebben we voldoende tijd om in Warshaw de nachttrein naar Berlijn te halen. Maar wat een trein! In eerste instantie slechts 2 wagons, al wordt de trein in Polen een flink stuk verlengd. De reis is verre van saai, douane mannen niesen op paspoorten (gelukkig niet het mijne!), er vindt een zoektocht plaats naar een vermeende Canadees en een Duitser in onze coupe vindt het nodig om vanaf 9 uur 's avonds het licht uit te doen. Verdorrie, ik wil mijn boek lezen!!!

In Warshaw verder met de nachttrein, met zijn drietjes in een coupe, drie bedjes boven elkaar. De derde persoon ziet echter af van het veel te hoge bed en dus zijn we wederom met zijn tweeen in een coupe. Lekker saai, haha. Echt rustig slapen is er echter niet bij, waarom moeten de douane beambtes altijd midden in de nacht de paspoorten controleren? Om de een of andere reden weet Diederik er door heen te slapen (wat iets zegt over de controle!), maar ik ben het haasje. Grom. En aangezien we pas laat in de middag in ons guesthouse in Berlijn in kunnen checken, kan ik helaas niet even een uiltje knappen. Grom.

En zo hebben we de hele ochtend in Berlijn om te 'sight see-en'.

Berlijn

Eerste stop is de Gedächtniss Kirche, de lelijkste kerk ooit bij daglicht, maar in de avond, wanneer de kerk verlicht is, is-ie wel mooi. Het oude, gebombardeerde deel van de kerk met de gapende zwarte gaten met aan weerszijden de nieuwere kerktoren en het nieuwe schip (de plaats waar de missen plaats vinden). Via winkelstraten lekker lopen naar Reichstag, we zijn weer in het westen, dat merk je aan alles. Verkeerslichten die niet worden genegeerd, auto's die voetgangers veilig laten oversteken, ik mis het avontuurlijke element :-)

Via de ambassadewijk (waarom moeten amasades toch altijd zo imposant doen met hun statige panden?) lopen we naar het Sunny Centrum aan de Potsdammer Platz. Het dak van het centrum, zo hog boven de terrasjes, blijft me facineren. De vorm, de zeilen, wanner het geheel een geel kleurtje zou hebben zou het echt zonnig zijn! Maar helaas, dat is nu even niet het geval. Naja, toch is het een goede plek om even een overheerlijke kop thee te drinken, haha.

Op de Potsdammer Platz is een tentoonstelling over de muur. Op de plaats waar in 1989 het eerste stukje muur doorgebroken is, staat nu wederom een muurelement met een gat. Even verderop staan meer stukken muur, afgewisseld met panelen met foto's over de geschiedenis van de muur en de scheiding tussen West- en Oost-Berlijn. De muur leeft en Berlijn lijkt er alles aan te willen doen om die geschiedenis levend te houden. Vanaf de Potsdammer Platz loopt een gekleurde lijn naar de Riechstag toe, juist, daar waar ooit de muur stond.

De geschiedenis wordt ook herdacht bij het pas geopende Holocaust Monument, een plein met zuilen die allemaal even groot zijn, mar niet even hoog. Wanneer ik tussen de zuilen loop voel ik me enigszins verloren en opgeslokt. Welke weg is de juiste weg? (Een vraag die ik me wel vaker stel...) ALleen nu is het antwoord simpel: je kan er overal uit. Er is geen juiste weg, ondanks dat dat anders aanvoelt. (Goh, is dat ook zo in het echte leven?)

Helaas, wat een pech. De koepel van de Reichstag is gesloten vanwege renovatie. Niet dat ik de koepel nog nooit van binnen gezien heb, maar ik wil er nog eens in. Een stukje architectuur wat zich goed laat fotograferen. Mooi lijnenspel, in het bijzonder wanneer de zon er mee speelt en zorgt voor een mooi contrast met een stralend blauwe lucht. Ja, ik ben nog steeds in de ban van het maken van foto's. Lang leve de digitale fotografie, anders zou ik echt 100den rolletjes met me mee hebben moeten slepen!

Van de Reichstag via Unter den Linden naar de Dom. In de kerk is een of ander orgelconcert gaande, de muziek is echt supermooi en rustgevend. De hele kerk is sowieso mooi gerestaureerd na de bombardementen in WOII, al is het wellicht ook wel weer een beetje nep dat de kerk in werkelijkheid helemaal niet zo oud is. Boven op de Dom aangekomend begint het echter keihard te regenen, dus lekker van het uitzicht genieten is er niet bij. De kermis tegenover de Dom biedt ook al weinig mogelijkheid tot schuilen (te veel mensen die hetzelfde idee hebben), dan maar de Mac. Oeps. Naja, we zijn dan inmiddels wel op de Alexanderplatz aangekomen en dat is best cultureel verantwoord. De Fernsehe Turm heeft in het kader van het WK trouwens een nieuw jasje gekregen: de bal van de toren is omgebouwd tot een grote voetbal. Verder is er van het hele WK niet zo heel veel meer te merken. Behalve dan dat alle promó-producten met 50% korting de deur uit gaan.

De laatste dag van mijn reis bezoek ik het oude concentratiekamp Sachsenhausen. Wat een groot en imposant terein! Een aantal barakken is inmiddels als museum ingericht, maar veel andere barakken, net als o.a. de gaskamers, staan niet meer overeind. Toch is het niet heel moeilijk een beeld van het geheel te krijgen, ontelbare plattegronden en duizenden foto's met verhalen dragen hier hun steentje aan bij. Het duidelijkst is echter nog de oude poort met de beruchte tekst: Arbeit macht frei...