9 juni 2006

Vanuit het zuiden van China, met zijn gezellige kleine stadjes, vele beestjes als schapen en geiten en de fantastische hoge bergen, ben ik na enige dagen bussen (de mooiste busreis ooit!) in Chengdu beland. Niet eens een hele grote stad 'slechts' 4 miljoen mensen... Toch is China soms net Nederland, zowel qua weer (al is het hier momenteel beter, gelukkig!) als qua verkeer, ook hier fiets iedereen er vrolijk op los terwijl alle verkeersregels genegeerd worden.

Het grote voordeel van de Chinese steden is dat ze allemaal een goed busnetwerk hebben. Bussen zijn weliswaar druk, maar supergoedkoop, slechts 10 yuan per rit (10 cent). En bussen gaan lekker frequent.

En wanneer je een beetje rust wilt, ga je gewoon naar een van de talrijke parken. Naja, rust is ook relatief, in de parken wordt er gedanst, muziek gemaakt en worden de nodige rek- en strekoefeningen gedaan. Met name het People's Park is een gezellige chaos. De echte rust is echter te vinden in de Taoistische tempel aan de westkant van de stad. De tempel, gemaakt van donker hout, oogt al heel rustiek en dat wordt alleen maar versterkt door de mediterende mensen in de tempel. Van die mannen met baarden met hun haar in een knotje. Super! Veel yin en yang, veel symmetrie en evenwicht.

Het verschil tussen deze Taoistische tempel en de Chinese Wuhu tempel is groot. De tempel oogt minder rustig, wat alleen maar wordt versterkt door de busladingen Chinese touristen die de tempel bestormen. Klikkende camera's, geflitst, lekker souveniers kopen, een gezellig dagje uit op zijn Chinees dus... En natuurlijk worden deze touristen op hun wenken bediend door winkels met jade en een speciaal aangelegde bonzai-bomen-tuin. Jippie.

Vanuit Chengdu hebben we een dagtrip naar de Grand Buddha in Leshan gemaakt. Weer met de bus, we worden er handig in... (Tourtje van het guesthouse kan ook, maar is duurder.) Alleen is het busstation in Leshan ineens verplaatst, hoe verzin je het? Dus iedereen die naar de Buddha wil: neem bus 13 vanaf het busstation en tel ruim een half uur bij je reistijd op. En niet voorin de bus naast de chauffeur zitten, want door een overhitte motor spoot ineens het kokende water van het koelsysteem door de voorste helft van de bus. Gelukkig is er niemand geraakt!

De Buddha zelf is bizar groot, maar liefst 71 meter. Alleen zijn oor is al groter dan ik ben, en ik ben ook al niet een van de kleinste. Heel veel trappen op het Buddha park in en dan weer heel veel trappen af om (letterlijk) bij de voet van de Buddha te komen. De Buddha is uit de berg gehakt, de trappen ook en om weer boven op de berg te komen moet je door allerlei gangen in de rotsen. Om het geheel nog spectaculairder te maken dan het al is, hebben de Chinezen allerlei tempels, memmorials, exclusieve winkels (waarom???) en zelfs een compleet Buddha park met een hele verzameling reliqien gebowd. Het Buddhapark heb ik maar even geskipped, deze hype heb ik reeds waargenomen in Laos en ik heb wel even genoeg betonnen Buddha's gezien.

Net buiten het park liggen oude begraafplaatsten, net een honinggraad met al die kamertjes met kruiken en dergelijke. Best grappig. Ook hebben we de Wuyu Tempel beklommen (arrgghhh, meer trappen), een groot verschil met alle Tibetaanse tempels die ik eerder gezien heb. Soberder. Geen muurschilderingen, alleen beelden. Maar die zijn dan wel weer kleurrijk.

Buddhisme is soms moeilijk te snappen. Omdat in bv Thailand monnikken geen vrouwen aan mogen raken, hou ik altijd een meter afstand om alle toevallige aanrakingen uit de weg te gaan. In Myanmar daarentegen leunen ze gewoon tegen je aan en geven ze je een hand. Deze monnik kan het echter niet laten verschillende keren zijn hand op mijn kont te leggen. Zogenaams voor de foto, maar ook daarna. Ehhhh.... En waarom pik je zoiets dan wel van een monnik maar niet van iemand anders? Misbruik maken van je status?

Maar het leukste in de omgeving van Chengdu zijn toch wel de panda's! Hoewel het Breeding and Research Center meer weg had van een panda dierentuin dan ik verwachtte en hoopte, zijn de beesten toch wel heel gaaf om te zien. Liggendop hun rug, soms zittend bamboe happend, heel af en toe lopend, maar dat is zeldzaam. Wat een levendje...

Behalve de zwart-witte reuze panda (van het wereld natuurfonds logo) zijn er ook rode panda's, kleinere soortgenoten die wat weg hebben van wasberen. Deze zijn een stuk actiever en rennen vrolijk in het rond. Ook leuk.

Erg interessant is ook de video over het werk van het centrum en de ontwikkeling van de panda. De bevalling van een panda gaat heel snel, het jong weegt maar 100 gram en wordt bijna gelanceerd. Geen goed begin van je leven, zeker wanneer je blind en onderontwikkeld bent. Met een beetje pech (wanneer je de oudste bent), weet je mams niet wat ze met je aan moet en gaat ze met een grote poot tegen je aan meppen zodat je in het rond rolt. Vind je het gek dat je dan met uitsterven wordt bedreigd?