21 mei 2006

Oeps, alweer het laatste mailtje vanuit Vietnam, zelfs het laatste mailtje vanuit Zuidoost-Azie. Na bijna een half jaar hier op pad te zijn geweest, steek ik morgen de grens met China over. De desbetreffende grensovergang (Lao Cai, voor de bus naar Kumning) heb ik vandaag zelfs al gezien. Weinig bijzonders natuurlijk, maar toch. Het is een kleine stap, ookal voelt het niet zo. Ik weet het, ik moet niet klagen, ik heb nog een prachtige reis voor de boeg. Bovendien kom ik dit jaar nog terug. Maar toch zal ik Zuidoost-Azie missen...

Met de nachttrein ben ik donderdagnacht van Hanoi naar Sapa gegaan. Best comfi, zo'n soft-sleeper, ik heb zowaar nog een paar uur geslapen. Neemt niet weg dat ik bij aankomst in Sapa toch nog even mijn bedje induik, haha. Om zo rond de lunch pa te bellen voor zijn verjaardag.

Sapa en omgeving zijn prachtig! Mooie bergen met daarop uitgestrekte rijstterrassen en andere landbouwgewassen. Het uitzicht is adembenemend. En zowaar, net als ik Halong Bay heb ik ook hier het geluk dat het overwegend zonnig is en niet al te nevelig (soms een heel klein beetje, met name in de ochtend). Volop genieten dus. Alleen s' avonds is het koud! Maar een dikke deken, een lange broek en een jasje (plus sjaal) doen wonderen.

In Sapa zelf is een kleuurijke markt met allerlei handwerk producten van de verschillende bergvolkeren uit de omgeving. Duidelijk zo'n moment dat ik het jammer vind dat ik niet al te veel kan kopen omdat ik er niet mee wil zeulen... En verschepen schijnt duur te zijn, dus dat doe ik dan maar niet. Behalve handwerk is er natuurlijk ook het gebruikelijke assortiment aan groente, fruit en vlees te vinden. De vleesafdeling vind ik toch meestal wel enigszins onsmakelijk, ongekoeld vlees, massa's vliegen (ik weet best dat dit het vlees is wat ik in de avond eet...) en ter afwisseling lag er ook een in moten gehakte hond (ik hoop dat dit niet het vlees ik wat ik 's avonds eet...).

Niet ver van Sapa ligt Cat-Cat, een cultureel dorpje. Het zal wel, het is gewoon een dorp waar een hoop handwerk verkocht wordt, maar de weg er naar toe is een leuke trekking, die bovendien niet al te zwaar is. Ideaal wanneer je net uit een nachttrein komt. De weg kronkelt bovendien door de rijstterrassen waar vele mensen hard aan het werk zijn, ik waan me weer even op Bali. (Of zoals ik op het moment zelf zei: ik voel me hier helemaal thuis :-))

Nu ik de smaak te pakken heb, trek ik de volgende dag na Ta Phan. Ander dorp, verder weg, maar wederom een prachtige omgeving. Hoewel je ook voor dit dorp entree moet betalen (15.000 VND), lijkt het minder touristisch. Lijkt, ja. De meeste touristen schijnen met bussen tegelijk te komen, dus wanneer er ineens twee wandelaars tussen zitten, valt dat op en verdien je respect. (Het gaat om een wandeling van een km of 15, niet eens zo gek ver dus...) Wanneer we even genieten van een blikje cola (soms moet dat gewoon), komt iedereen gezellig naast ons zitten om een praatje te maken. De tassen met handwerk staan er wel, maar men probeert niet overdreven hard iets te verkopen en het is gewoon gezellig.

Vervolgens lopen we nog even naar de grot van het dorp, begeleid door een aantal Hmong-vrouwen. Eentje heeft besloten dat ze mijn zusje is (omdat we even oud zijn). Prima, ik heb nooit een zus gehad. Ze neemt me bij de hand en laat deze de rest avn de tijd niet meer los. Ehhh.... Na de grotten in Halong Bay valt deze grot echter een beetje tegen. DUs lopen we weer naar het dorp, en intussen praten we vrolijk verder over koetjes en kalfjes. En varkentjes en de rest van de veestapel, welke ik overduidelijk niet heb.

En voordat we op de motorbike terug naar Sapa stappen, kopen we dan toch maar iets kleins. Natuurlijk voor een speciale prijs, ik laat me niet afzetten door mijn zusje!

En zoals bijna iedereen die een weekend in Sapa doorbrengt, hebben ook Diederik en ik een bezoek gebracht aan de Bac Ha Sunday Market. Een prachtige markt met vele kleurrijke, ethnische minderheden. Met een grote handwerksectie voor de touristen, maar ook met levensmiddelen en vee zoals een markt dat hoort te hebben.

Na het bezoek aan de markt hebben we nog een kleine trekking gemaakt naar een minderhedendorpje. Zat dat in de planning? Omdat ik tijdens de trekking van de vorige dag voor het eerst sinds maanden schoenen aan had, heb ik nu een paar blaren op mijn voet. Loopt niet echt lekker... Maar gelukkig draag ik mijn oude en vertrouwde teenslippers weer en kom ik redelijk vooruit. De wandeling is zeker mooi, zandpaden, bergen, rijstvelden, mais, mensen met vee, kinderen enz. Een mooie laatste dag in Zuidoost Azie.