18 mei 2006

Na een zware en koude busrit van Hue naar Hanoi ben ik dan toch uiteindelijk in de hoofdstad van het oude Noord-Vietnam beland. Zowaar, ik heb al met al een uur achter elkaar geslapen en een paar keer een paar minuten, maar dat neemt niet weg dat ik gebroken aan ben gekomen. En door en door koud, ondanks mijn lange broek, sjaal en lange mouwen (!). De lichte kriebel in mijn keel wordt een keelontsteking, ik heb overal spierpijn en lig dan ook drie dagen met koorts in bed te rillen. Ondertussen is ook Diederik aangekomen in Hanoi. Gelukkig helpt broeder Diederik me zo goed en kwaad ik het toelaat met het brengen van water en lemon jus met ijs. Samen met drop mijn tijdelijke dieet... Inmiddels is het leed geleden, ben ik nog wel een beetje zwak maar ach, geen reden tot klagen mijnerzijds of ongerustheid van de kant van mijn ouders ofzo. (Die dit sowieso pas achteraf te horen krijgen, haha.)

Vanuit Hanoi, waar ik dus niks van gezien heb (volgende keer beter), maken Diederik en ik een twee-daagse trip naar Halong Bay, een prachtige baai met grillige zandstenen bergen en rotspartijen. Met mooie grotten met stalagmieten en stalagtieten die sfeervol worden verlicht. En allemaal kleine vissersdorpjes en pitoreske bootjes. Naja, dan zijn er ook nog de boten waar alle touristen op slapen: stijlvolle houten scheepjes die van alle gemakken zijn voorzien. Waar heerlijk voor je gekookt wordt en waar je op het zondek lekker kan relaxen. Want hoewel het in Halong Bay meestal mistig schijnt te zijn, schijnt nu speciaal voor ons het zonnetje :-)

In de avond worden we getrakteerd op traditionele Vietnamese zang en muziek. Vage instrumenten gebruikt men hier, ze zien er doodeenvoudig uit, je krijgt er makkelijk geluid uit met net niet dat geluid wat nodig is. En ondertussen lekker in een ligstoel naar de sterrenhemel staren... Maar helaas, ook de touristen worden geacht een stukje cultuur tentoon te stellen. En nee, het excuus keelontsteking is geen excuus om niet te hoeven zingen (en ik vraag me af of het uberhaupt valser geklonken heeft...). En dus vertel ik wat over het Sinterklaasfeest in NL en zingen Diederik en ik een paar sinterklaasliedjes. Geen idee waarom dit na een half jaar Azie het eerste is waar ik aan denk.

De volgende morgen om half 8 wordt er gekayakt. Langs de bergen, maar soms er ook er doorheen. Het eeuwenlang stromen van water heeft tot de vorming van tunnels/grotten geleid waar je met de boot doorheen kan. En dus heb ik voor de eerste keer in mijn leven in een grot gekayakt (weer eens wat anders dan het zwemmen en tuben in Laos). Een prachtige trip, mijn (voorlopige) hoogtepunt in Vietnam.