23 april 2006

Na een hoop bussen gezien te hebben in Laos, besluit ik om het in Cambodja eens anders aan te pakken: ik wil per boot van Siem Reap naar Phom Phen. Niet de meest budget-vriendelijke oplossing, de boot is twee keer zo duur, maar vooruit dan maar. Het eerste stukje, van Siem Reap naar de pier, is alles behalve comfortabel. Er worden twee keer zoveel westerlingen in een bus gepropt als dat er in passen en met de tassen erbij zit niemand echt goed. Bovendien is het snikheet, ondanks dat het nog geen 7 uur in de morgen is. Het bootje waarin we stappen is klein, maar verder redelijk OK. Maar ook hier zijn er weer meer mensen dan stoelen. Ehhh.... Na een aantal minuten varen moeten we echter overstappen naar een iets grotere boot, deze zal ons de uren daarna vervoeren. Prima ding, met een aantal mensen op het dak is er zoveel plaats in de boot dat mensen die schaduw boven zon verkiezen lekker languit op de banken kunnen liggen en een tukkie kunnen doen. En wanneer je wakker bent, kun je genieten van het uitzicht met vissersdorpjes op palen, boten, badderende waterbuffels of gewoon niks behalve water, water en meer water.

28 april 2006

Na ons uitstapje naar Kratie zijn we weer terug in Phom Phen. Phom Phen is best een aardige stad, het verker is echter drukdrukdruk, de straat oversteken is iedere keer weer levensgevaarlijk en elke dag valt de stroom wel een paar uur uit. Best te begrijpen eigenlijk waarom vele mensen hier niet blijven plakken...

Behalve de Killing Fields en S-21 zijn er gelukkig ook een aantal minder gruwelijke sides in Phom Phen. Uiteraard het zwembad van het hotel :-) Maar ook het Royal Palace met de Zilveren Pagoda. Het paleis lijkt een beetje op zijn broertje in Bangkok, maar is een hoop minder imposant, wat deels te wijten valt aan de betonnen paadjes tussen de verschillende gebouwen in plaats van mooie marmeren stenen. Bovendien mag je een groot deel van het paleis niet bezoeken. Grappig is wel het staln huis wat op het terein enigszins staat weg te roesten, ooit gedoneerd door ene Napoleon (Niet DE Napoleon). Dan ben je Fransoos, dan ga je naar Cambodja en wat neem je mee als cadeautje???

Op onze laatste dag in Cambodja hebben we met de slechtste tuktuk-driver die we konden vinden (dit wisten we uiteraard niet toen we bij hem instapte) de omgeving van Phom Phen verkend. Het doel was Tonle Bati met de Ta Promh tempel, maar in plaats daarvan belanden we in een of ander dorp in de middle-of-nowhere met een naam die blijkbaar iets weg zou kunnen hebben van de bestemming waar we heen wilden. Mooi niet dus! En toen het uiteindelijk duidelijk werd waar we dan wel naar toe wilden, ging ineens de prijs drie keer omhoog. Mooi niet dus! Ons voordeel was echter dat we inmiddels langs een hoghway stonden en dat we dus makkelijk een lift naar Phom Phen konden krijgen (dachten we), dus uiteindelijk koos de tuktuk eieren voor zijn geld en bracht hij ons dan toch naar het meer en de tempel. Gratis ritje door het platteland van Cambodja dus.

Het meer was een beetje verlaten, maar wel mooi. Overal houten picknick-hutjes in het water, waterhyacinten, wat heuvels en tempels in de verte, spelende kindjes in opgeblazen banden, net Vang Vieng in Laos. Maar dan zonder 'falang' (buitenlanders).

Zelfs na alle tempels van Angkor Wat is ook Ta Promh wel een bezoekje waard, ook omdat er geen horder touristen rondlopen. Maarja, alle lokale bedelkindertjes waren hierdoor niet van ons weg te slaan, wat op een gegeven moment toch wel een beetje irritant werd.

Het is tijd om afscheid te nemen van Cambodja. Ik heb maar een klein stukje van het land gezien, maar toch is het tijd om door te gaan. Na de vriendelijke mensen in Laos vallen de mensen in Cambodja een beetje tegen. Het land is mooi, maar ik mis een klik. Toch zijn er plekken die ik in de toekomst misschien nog wil zien, zoals de eilanden van Cambodja.

Morgen ga ik naar Vietnam, Ben gaat naar Bangkok. Weg van de Cambodjanen, die ik regelmatig vervelend en opdringerig heb gevonden. Bovendien is Cambodja voor een reiziger toch wel een stuk duurder dan gedacht. Na ruim een maand reis ik ineens weer alleen. Zal wel weer wennen zijn. Echter (hoe filosofisch het ook klinkt), op het moment dat je het het hardste nodig denkt te hebben, kom je altijd wel weer een leuk iemand tegen om je op te beuren. Tot snel!