www.outofasia.nl

Kuta e.o.

Inmiddels ben ik aangeland in Kuta, Zuid-Bali, en om eerlijk te zijn bevalt het me hier stukken beter dan ik gedacht had. Zo goed zelf dat ik gisteren niet naar Jakarta gevlogen ben, ondanks dat ik wel een ticket die kant op had... Geen idee wanneer ik Bali gaan verlaten, maakt ook weinig uit, zolang ik 20 maart maar in Jakarta ben om mijn vlucht naar Kuala Lumpur te halen.

Wat is er in Kuta te doen? Er zijn een hoop hotels en restaurants, maar niet zoveel mensen om ze te vullen. Verder is er een strand en een zee en zijn er een hoop surfers. En een Hindu momunent ter nagedachtenis van de bomaanslagen in 2002 en 2005. Massa's mensen gaan met het monument op de foto's, maar niet veel van hen weten dat er voor de eerste bom op de plaats van het monument een aantal winkels stond en dat het braakliggende tereintje tegenover het monument een van de clubs was, net als Paddy's een eindje verderop. Benny Boy, die een winkeltje heeft vlakbij het monument, verschaft me echter graag deze info. Zijn winkel is een half jaar gesloten geweest door de bommen en ook nu loopt hij er klanten door mis doordat er minder mensen zijn.

En de vele touristen? Er zijn er veel minder dan ik dacht... Eigelijk is het best gezellig rondom Jl Poppies I, je komt altijd wel een bekende tegen en iedereen is wel in voor een praatje. En hoewel er aardig wat winkeltjes zijn, zijn de meeste verkopers verre van irritant. De meeste spreken je alleen aan wanneer je daadwerkelijk stop om naar hun koopwaar te kijken. Lekker doorlopen en strak voor je uitkijken en je hebt nergens last van.

En de Balinezen zelf? Ondanks de vele touristen en westerse invloeden is zelfs in Kuta de Balinese cultuur nog sterk aanwezig. Made (gids) gaat voordat hij het werken bijna elke dag langs de tempel om daar te offeren. De rijstkorrels op zijn voorhoofd (die er in de loop van de dag afvallen) en de bloemetjes achter zijn oren zijn hier het overduidelijke bewijs van. Op het dashbord van de auto prijkt ook meestal een mandjevan bananenbladeren en wat bloemetjes en gekleurde rijst om de goden gunstig te stemmen. En eenmaal aangekomen op het werk wordt er ook geofferd bij de 'huisaltaartjes', alles voor 'Good Luck' en een goede omzet. En net als bij een bezoek aan de tempel, geschieden ook deze offeringen in een sharong met een sjaal om het middel geknoopt.

Een paar dagen later word ik door Wayan uitgenodig om met hem (zijn familie) Tumpek Lambek te vieren, een ceremonie ter ere van (oorspronkelijk) de god van de heilige wapens te eren, maar tegenwoordig wordt allen van metaal vereerd. Auto's en motoren worden gepoetst en mooi versierd en iedereen gaat naar de tempel. In de ochtend zijn hier hanengevechten, de eerste ronde daadwerkelijk voor de goden maar al snel wordt er voor geld gespeeld. Er gaat best veel geld over de tafel, sommige mensen vergokken zomaar een weeksalaris. Ondanks de vele aansporingen van de mannen om me heen, besluit ik niet mee te doen. Ik hou nu eenmaal niet van gokken... Ook later die dag zijn er vele ceremonies, compleet met barong dans en een hoop muziek, zowel gamelan als dans. Er is ruimte voor meditatie en iedereen wordt gezegend, ikzelf inclusief! Ook ik heb nu rijst op mijn voorhoofd en ook in mijn halsgebied. Geleidelijk aan vallen de korreltjes echter eraf en sommigen kriebelen in mijn BH. Ik negeer het busje met touristen die langs komen rijden en snel een paar foto's schieten, met mijn rijst, bloemen en Balinese outfit voel ik me allesbehalve een van hen.

Duiken

Ooit heb ik in het Heerlense zwembad geleerd hoe je onderwater moet zwemmen met perslucht, maar om echt te mogen duiken heb je toch echt een internationaal erkend diploma nodig. En dat heb ik inmiddels gehaald. Nee, ik had eigenlijk geen plannen in die richting, maar het was wel leuk!!! En meer duiken zullen zeker volgen...

Mijn eerste twee duiken waren bij Sanur. Sanur heeft een mooi wit strand en een hoop dure hotels, maar verder is er boven water weinig te doen. (Althans, voor mensen onder de 50.) Onder water ook niet veel, maar je moet ergens beginnen en alle visjes zijn mooi als je niks bent gewend :-) De eerste duiken mogen ook niet zo diep, maximaal 12 meter. En zover ben ik niet eens gekomen.

De tweede dag (duik 3 en 4) waren errug goed, ik ben naar Tulambem geweest, waar een scheepswrak ligt. Een stukje zwemmen door de branding en je bent er al! Hoewel ik (uiteraard) niet heel ver naar binnen ben gegaan in het wrak, is er aan de buitenkant ook al een hoop te zien. Koraal, een hoop vissen en als hoogtepunt twee haaien.

Surfen

Heru, mijn duikinstructeur, vindt dat iedereen die naar Bali komt ook moet surfen. Nu wil ik wel een gratis lesje, dus ach. Geen goed idee... Die morgen zijn de golven eigenlijk te hoog voorbeginners en het lukt me dan ook niet om fatsoendelijk op de plank te blijven staan. Ja, mijn voeten krijg ik er nog wel op zo af en toe, maar rechtop komen, vergeet het maar.

Mijn surfavontuur eindigt dan ook met een flinke blauw plek op mijn arm. Best stoer!

Nusa Dua

Heru werkt niet alleen als freelance duikinstructeur, maar zit ook nog in de verkoop: hij verkoopt reclame borden (ik snap de link ook niet...). En omdat ik alweer de nodige uren op heb strand heb gezeten en ik nog steeds niet al te goed tegen de zon kan, besluit ik met hem mee te gaan naar een klant. We kletsen gezellig over Bali en over duiken en eigenlijk stelt het hele klusje niet al te veel voor.

Heru wil me echter graag het beroemde Nusa Dua laten zien, een beroemd strand voor (met name) rijke touristen. Voordat je het strand op kan, moet je dan ook entree betalen. Maar is dit strand dan werkelijk zo anders en zo bijzonder? Het is dan wel rustig, maar eerder sfeerloos dan lekker rustig. Net als vele dorpen in Zuid-Bali staat ook Nusa Dua in het teken van tourisme, alleen uit zich dat hier niet in allemaal knusse winkeltjes. Nee, Nusa Dua heeft luze hotels, de beste wegen van heel Bali lijkt het wel en overal is er security. Doe mij maar Kuta!